Biały Szczyt – Rekomendacje – Czyli Przerost formy nad treścią

Postanowiłem „kompleksowo” napisać o Zakończonym „Białym Szczycie” oraz ocenić tekst jaki powstał po jego zakończeniu.

Nie wszyscy uczestnicy tego „mityngu” zgadzają się z ustaleniami ja także nie mam (ogólnej) pozytywnej oceny. Moim zdaniem …. ale o tym na końcu . teraz tekst „Rekomendacji …” i moje uwagi. (Uprzedzam tekst bardzo długi ) (kolorem czerwonym - moje uwagi)

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

REKOMENDACJE
KONFERENCJI „BIAŁEGO SZCZYTU”
z dnia 19 marca 2008 r.

I. Zasady systemu ochrony zdrowia

1. Pacjent znajduje się w centrum systemu ochrony zdrowia; bezpieczeństwo pacjenta jest podstawowym priorytetem reformy i zasadniczym celem dalszych prac ustawodawczych. ( określenie „bezpieczeństwo pacjenta” – nie jest określeniem precyzyjnym można je rozumieć jako bezpieczeństwo w sytuacji choroby (subiektywne poczucie bezpieczeństwa gdy zachorujemy, czy o węższe określenie: bezpieczeństwo w momencie udzielania świadczeń- będące jednym z mierników oceny jakości)
2. Konieczne jest uczynienie z reformy ochrony zdrowia jednego z głównych kierunków polityki społecznej państwa. ( reforma to zmiana systemowa, a to nie może być celem polityki społecznej państwa bo zapewne chodziło o to, aby poprawę w dostępie, w jakości i w bezpieczeństwie pacjentów korzystających z opieki uznać za ważny cel polityki społecznej państwa)
3. Warunkiem wszelkich przyszłych zmian w systemie ochrony zdrowia jest respektowanie konstytucyjnej zasady równego dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. ( nie wiadomo o co chodzi w tym zapisie ,reguły dostępności obecnie są jednakowe dla wszystkich aplikujących o środki płatnika )
4. Należy stworzyć transparentne zasady obowiązujące w systemie ochrony zdrowia. Realizacją tego zadania będzie m. in. wprowadzenie jednakowych reguł postępowania wobec sektora publicznego i prywatnego. ( obecnie takie reguły – jednakowe – są. Nie oceniam czy są prawidłowe – wg mnie nie – ale są jednakowe)
5. Niezbędne jest zbudowanie mocnych podstaw finansowych systemu ochrony zdrowia. Jest to warunek prawidłowego funkcjonowania systemu, dostępności i jakości udzielanych świadczeń oraz zapewnienia godziwych warunków pracy i płacy jego pracownikom.( takie określenia jak „mocnych podstaw”, „godziwych warunków pracy i płacy” to określenia bardzo ogólne niekwantyfikowalne nie wiadomo co to ma znaczyć )
6. Warunkami prawidłowego funkcjonowania systemu są także precyzyjne określenie zakresu gwarancji powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego oraz opracowanie zgodnych z zasadami gospodarki i ekonomii form organizacji i zarządzania zakładami opieki zdrowotnej. ( zakres gwarancji to prawidłowy zapis natomiast określenia „zasady gospodarki” czy „zasady ekonomii” to określenia „dziwne” zasady gospodarowania czy prawa ekonomii to określenia zrozumiałe należałoby takie „zasady” wymienić dając czytelny punkt odniesienia )

II. Biały szczyt w pierwszej kolejności objął swoją analizą cztery obszary tematyczne konieczne do realizacji celów określonych w punkcie pierwszym obejmujące:

1. Status zakładów opieki zdrowotnej
2. Finanse i ubezpieczeni
3. Prawa pacjent
4. Pracowników służby zdrowia.

1. Status zakładów opieki zdrowotnej

Przekształcenia własnościowe

Dominujący pogląd wyrażony w dyskusji wskazywał, iż formy organizacyjne publicznych zoz nie przystają do obecnych realiów i wyczerpały swoje możliwości. Zdecydowana większość uczestników widzi konieczność, na zasadach dobrowolności, umożliwienia przekształcania publicznych zoz w spółki prawa handlowego. Przyszła regulacja ustawowa powinna wyraźnie określać ramy prawno-organizacyjne przekształceń. Wyrażono przekonanie, że przepisy prawa powinny zapewniać, aby prowadzenie publicznych zoz przez spółki prawa handlowego nie pozostawało w sprzeczności z podstawową misją zakładów opieki zdrowotnej. . ( „misja zakładów opieki zdrowotnej” ą różne dla różnych ZOZ nie ma prawnego określenia „misji” , należy precyzyjnie określić że chodzi o zmianę formy finansowania i zmianie formy własności majątku i zasad jego użytkowania. )

Restrukturyzacja zadłużenia
Warunkiem przekształceń własnościowych publicznych zoz jest systemowe rozwiązanie problemu zadłużenia sp zoz. ( „systemowe rozwiązanie problemu zadłużenia” – czy to oznacza przejęcie wszystkich długów ? – takie „operacje” już były zastosowane wprost nie przynosiły oczekiwanych efektów a były jedynie „zwykłym resetowaniem” . )
Przenoszenie własności sp zoz na szczebel wojewódzki
Wyrażono niemal powszechną zgodę co do tego, że nie należy wprowadzać obowiązkowego przekazania szpitali powiatowych marszałkom województw. ( Popieram !!! nie ma bowiem opracowanego trybu i zasad takiego przekazywania – może następować DOBROWOLNIE .)
Równość podmiotów publicznych i niepublicznych
Kontraktowanie świadczeń opieki zdrowotnej powinno przebiegać na tych samych zasadach bez względu na formę własności świadczeniodawców. Docelowo, zasadą powinno być zastąpienie konkursu ofert dopuszczeniem do udzielania świadczeń wszystkich świadczeniodawców spełniających określone prawem wymagania i przyznanie pacjentowi prawa do swobodnego wyboru miejsca leczenia (środki od płatnika podążałyby za pacjentem). Już dziś uczestnicy „Białego szczytu” widzą możliwość rozszerzenia listy świadczeń opieki zdrowotnej, które nie są limitowane. ( Pisałem wyżej takie same zasady są już dziś. Docelowo nie ma szans na żadne limitowanie itp. dopóki nie powstaną fundusze ubezpieczeniowe w miejsce NFZ który nie jest ubezpieczycielem i ma ograniczone środki na wydatkowanie. Rozwiązaniem częściowym tego problemu są „globalne budżety” – ale o tym Biały Szczyt nic nie „mówi”)

2. Finanse i ubezpieczenia

Dopłaty do świadczeń
W celu racjonalizacji zachowań pacjentów i świadczeniodawców zasadne jest wprowadzenie niewielkiej odpłatności przynajmniej za część zdrowotnych świadczeń gwarantowanych oraz za świadczenia towarzyszące (m.in. koszty zakwaterowania i wyżywienia pacjentów). Jednocześnie należy stworzyć system pomocy finansowej osobom, dla których dopłaty mogłyby stanowić barierę dostępu do świadczeń. Rozwiązanie to pozwoli również na dopływ dodatkowych środków finansowych do systemu. ( nie zawsze byłem zwolennikiem dopłat i nadal mam wątpliwości ale jeżeli ten proces połączony zostanie ze zwiększeniem (jednoczesnym) składki to zgoda. Pacjenci musza odczuć zmianę i” poczuć” zasadność opłat. Musi być też system akredytacji nie wszyscy bowiem (z zasady) mieli by prawo do pobierania opłat)
Sprzedaż świadczeń w ramach „wolnych mocy”
Publiczne i niepubliczne podmioty opieki zdrowotnej powinny mieć równe prawo wolnej sprzedaży świadczeń. Nie może to naruszać praw osób korzystających ze świadczeń gwarantowanych w ramach systemu powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego. ( „wolne moce” – dość nieszczęśliwe sformułowanie. Działalność sektora publicznego na „komercyjnym” rynku nie może odbyć się kosztem sektora publicznego. dziś znane są liczne przypadki „przerzucania” na sektor publiczny kosztów i negatywnych skutków zdrowotnych z rynku prywatnego. Musi być także zmiana formy finansowania z naciskiem na odpowiedzialność za finanse. )
Koszyk świadczeń gwarantowanych
W celu ustalenia zakresu i warunków udzielania świadczeń niezbędne jest jak najszybsze określenie kryteriów kwalifikowania świadczeń oraz ich standardu (w tym maksymalnego dopuszczalnego czasu oczekiwania), a następnie stworzenie wykazów świadczeń bezpłatnych, częściowo odpłatnych i odpłatnych, a także opisanie gwarantowanych warunków ich wykonywania. Wymaga to w pierwszym rzędzie określenia kryteriów kwalifikacji świadczeń z uwzględnieniem aspektów społecznych, medycznych i możliwości finansowych systemu. Jednocześnie uczestnicy konferencji zwracają uwagę na to, że aby koszyk spełniał swoją rolę, jego zakres musi być zagwarantowany odpowiednią wysokością nakładów pochodzących ze środków publicznych. W ten sposób istnienie koszyka będzie realną gwarancją państwa wobec obywateli. Zdaniem uczestników obrad prace w tym zakresie powinny się zakończyć się w terminie do końca czerwca 2008 r. ( „koszyk świadczeń gwarantowanych” – to kolejne słowo „wytrych” . To (jak widomo) mój konik. Politycy chętnie sięgają do tego „wytrycha” . Opracowanie takiego koszyka bez kosztów jest możliwe nawet za tydzień ale poważne prace kończące się wstępnymi wyliczeniami potrwają ok. 2-3 lata. Potem te prace trzeba kontynuować z powodu zmian i pojawiania się nowych technologii i procedur medycznych. System można zmieniać i bez tego te prace trzeba wykonywać równolegle a kiedy już będzie można z nich skorzystać „wstawić” je do systemu rozliczeń i monitoringu )
Prywatne ubezpieczenia zdrowotne
System prywatnych ubezpieczeń zdrowotnych może przybierać kształt zarówno ubezpieczeń dodatkowych - komplementarnych w stosunku do powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego (obejmujące to, co nie jest zagwarantowane w jego ramach), jak i ubezpieczeń alternatywnych dla ubezpieczenia powszechnego w Narodowym Funduszu Zdrowia. Docelowo, uczestnicy widzą potrzebę budowania takiego systemu, który pozwalałby na przejmowanie zadań powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego przez konkurujących ubezpieczycieli publicznych i niepublicznych z zachowaniem zasady solidaryzmu społecznego. Dodatkowe ubezpieczenia zdrowotne powinny obejmować finansowanie świadczeń spoza zakresu gwarantowanego oraz ponadstandardowe (w tym udzielanie świadczeń w czasie krótszym niż zagwarantowany), a zatem powinny mieć charakter komplementarny. Nie może to wpływać na sytuację osób korzystających wyłącznie z zakresu gwarantowanego powszechnym ubezpieczeniem zdrowotnym. Dodatkowe ubezpieczenia nie powinny obejmować swoim zakresem tego, co jest już zagwarantowane przez płatnika publicznego, ani prowadzić do zrzekania się uprawnień nabytych w ramach obowiązkowo opłacanego ubezpieczenia. (uczestnicy Szczytu nie ustalili w tym zakresie NIC ! i dlatego te zapis jest trochę „naokoło” . Jest też sprzeczność w jednym miejscu napisano „uczestnicy widzą potrzebę budowania takiego systemu, który pozwalałby na przejmowanie zadań powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego przez konkurujących ubezpieczycieli publicznych i niepublicznych” a w innym „Dodatkowe ubezpieczenia zdrowotne powinny obejmować finansowanie świadczeń spoza zakresu gwarantowanego oraz ponadstandardowe..”
Ubezpieczenie zdrowotne rolników
Rolnicy powinni płacić składkę tak jak inni obywatele. Dopóki składki za nich opłacane są ze środków budżetu państwa, nie ma żadnego uzasadnienia, aby były one średnio niższe od płaconej przez obywateli za siebie. Wszyscy powinni uczestniczyć w tworzeniu funduszu ubezpieczenia zdrowotnego na takich samach zasadach. Budżet państwa powinien pokrywać składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne jedynie za te osoby, które nie mają możliwości samodzielnego opłacania składek. (określenie „Wszyscy powinni uczestniczyć…”są bowiem grupy nie płacące – płaci budżet – jest chyba niepotrzebne, należało by precyzyjnie podać że chodzi o rolników.)
Rejestrowanie zdarzeń medycznych
Istnieje konieczność wprowadzenia przejrzystego systemu elektronicznej ewidencji zachorowań i rejestracji świadczeń zdrowotnych z jednoczesnym zachowaniem zasady szczególnego poszanowania ochrony danych medycznych obywateli. (Widziałem kiedyś „poród” RUM – Rejestr Usług Medycznych – wg mnie to strata pieniędzy . Ale tylko jeżeli od tego zaczniemy. jeżeli system powstanie „ex post” w celu zaewidencjonowania zdarzeń i innych danych może służyć do celów statystycznych oraz profilaktyki. Sam system nie jest sposobem na „reformę” )
3. Prawa pacjenta
Rzecznik praw pacjenta
Istnieje potrzeba instytucjonalizacji ochrony praw pacjenta obejmującej zarówno monitorowanie sytuacji pacjenta w systemie ochrony zdrowia, reprezentację pacjenta przed organami władzy publicznej, jak i występowanie do władz publicznych w sprawach systemowych rozwiązań poprawiających ochronę i egzekwowanie praw pacjenta. Może to nastąpić poprzez wyodrębnienie niezależnej instytucji Rzecznika Praw Pacjenta, bądź w drodze wzmocnienia aktywności Rzecznika Praw Obywatelskich w tej sferze. Bez względu na przyjętą formułę ochrona praw pacjentów powinna być przedmiotem stałego monitoringu prowadzonego przez rzecznika praw pacjenta funkcjonującego w systemowym kontakcie z organizacjami pacjentów. Należy rozważyć możliwość zasięgania opinii w sprawie obsadzenia funkcji rzecznika praw pacjenta u organizacji zrzeszających pacjentów. . (Tworzenie nowej „Instytucji” wg mnie nie wystarczy RPO )
Podstawowe prawo pacjentów
Podstawowe prawa pacjenta wymagają jasnej wyraźnej i jednoznacznej regulacji normatywnej. Dodatkowej regulacji wymaga przyznanie pacjentom korzystającym ze świadczeń gwarantowanych prawa do postępowania medycznego uzależnionego wyłącznie od stanu ich zdrowia. Wymaga to przedstawienia precyzyjnie określonego według przejrzystych kryteriów i zasad tzw. koszyka świadczeń gwarantowanych. (To „korzystanie” z czegoś czego (koszyk) nie ma w przyszłości tak)
Prawo do informacji
Korzystając z coraz lepszych możliwości elektronicznej prezentacji informacji należy zapewnić pacjentom dostęp do informacji o świadczeniodawcach i świadczeniach udzielanych w systemie. (Jak prawo do „oddychania” :) )
Inne prawa pacjentów
W związku z postępem nauk medycznych i zwiększającą się świadomością społeczną istnieje konieczność wszczęcia publicznej debaty na temat nowych gwarancji dotyczących praw pacjentów. . (Jak prawo do „oddychania” :) )

4. Pracownicy służby zdrowia

Gwarancje wynagrodzeń pracowników medycznych
Wynagrodzenia personelu medycznego gwarantujące realizację postulatu systematycznego wzrostu płac powinny odzwierciedlać uzasadnione koszty procedur medycznych (w tym realne koszty pracy personelu medycznego) i stanowić jedną z podstaw koszyka świadczeń gwarantowanych, a w konsekwencji wysokości kontraktów zawieranych ze świadczeniodawcami. . („Uzasadnione koszty procedur medycznych” kto ko zmierzy i kto to określi moim zdanie zapis bardzo nieprecyzyjny) Powinna powstać ustawowa regulacja gwarantująca stopniowo wzrastające w ciągu 2 lat minimalne wynagrodzenia pracowników medycznych. Gwarancje minimalnych wynagrodzeń powinny obejmować cały sektor ochrony zdrowia. . (Czy sektor prywatny także ? )
Jedno miejsce zatrudnienia

W obecnej sytuacji nie należy ograniczać możliwości pracy pracowników medycznych do jednego miejsca. Byłoby to niesprawiedliwe w stosunku do nich oraz groźne dla pacjentów. Nie oznacza to jednak możliwości stosowania ograniczeń wynikających z zasady unikania działalności konkurencyjnej w umowach zawieranych przez pracowników z placówkami opieki zdrowotnej. . (Chyba zadziałało „lobby” korporacyjne – mogę brać poprawkę jedynie na fakt deficytu personelu medycznego)
Czas pracy pracowników medycznych

Kwestie czasu pracy i dyżurowania powinny być uregulowane w zgodzie z przepisami dyrektywy 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy oraz orzeczeniami Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w tej sprawie. . (Tylko jak ? )

III. Konieczność zwiększania publicznych nakładów na ochronę zdrowia
Uczestnicy konferencji, widząc konieczność przeprowadzenia wymienionych, a także innych zmian poprawiających efektywność systemu ochrony zdrowia, stwierdzają jednocześnie, że nowoczesny system nie może funkcjonować normalnie, jeśli poziom nakładów publicznych na ochronę zdrowia jest poniżej 6% produktu krajowego brutto. W związku z tym istnieje konieczność przedstawienia drogi dojścia do takich nakładów przede wszystkim poprzez stopniowy wzrost wymiaru składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne odliczanej w całości od podatku dochodowego. Bez spełnienia tego warunku szybka poprawa bezpieczeństwa zdrowotnego pacjentów, równowagi finansowej placówek opieki zdrowotnej i całego systemu oraz spokoju społecznego w sektorze ochrony zdrowia nie jest możliwe. . (Należy pamiętać że jest sposób (pisałem o tym kilka razy – dwa razy co najmniej) na zwiększenie nakładów na Służbę Zdrowia bez przerzucania ciężaru na podatników)

IV Dodatkowe opinie i uwagi
Ze względu na rozległość i poziom skomplikowania problemów systemu ochrony zdrowia oraz dróg wiodących do ich rozwiązania część uczestników konferencji „Białego szczytu” zgłosiła opinie i uwagi uzupełniające, które będą udostępnione wraz z powyższymi rekomendacjami.

Zakończenie

Uczestnicy konferencji „Białego szczytu” w poczuciu odpowiedzialności za podniesienie poziomu opieki zdrowotnej i zapewnienia bezpieczeństwa zdrowotnego oraz praw pacjentów przedkładają „Rekomendacje” Marszałkowi Sejmu, Prezesowi Rady Ministrów oraz Ministrowi Zdrowia w głębokim przekonaniu, że stanowić będą one istotny punkt odniesienia dla wszystkich dalszych działań ustawodawczych, organizacyjnych oraz decyzji finansowych zmierzających do zreformowania systemu ochrony zdrowia.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Jak obiecałem podsumowanie:
Uważam że „ludzie popracowali sobie trochę” , politycznie organizatorzy „mają się czym pochwalić” . Zawartość merytoryczna tych „rekomendacji” jest w mojej ocenia bardzo słaba . Oceniam ja na „trzy z dwoma” ( 3 = ) . Doceniam pracę ludzi którzy pracowali tam ponieważ mieli „zobowiązania koleżeńskie” . Wiem że nie wszyscy pracowali tam z entuzjazmem Dla wielu było to „w ramach obowiązków służbowych”. Podobne oceny jak w „Rekomendacjach” można znaleźć w różnych opracowaniach typu „Diagnoza Systemu” itp. nawet w drogmanie PO (tym opracowywanym w 2005 – Jan Rokita). Efekty pracy Szczytu oceniam jak bardzo mizerne. Dość duża grupa mądrych ludzi nie mogła napisać tam wszystkiego co by chciała. Były bowiem „gorsety”. Podtrzymuję więc swoją pierwotną ocenę o tym Szczycie. Inicjatywa z kategorii

„Przerost formy nad treścią”

Franek